در ديدار بوش با رهبران راستگرای مسيحی،
او را در حال بپا خاستن و گفتن اين سخن ديدم خطر ايران
ما با تهديد روبرو شده ايم
بايد بپاخيزيم و مقابله کنيم
ماكس بلومنتال
rawstory
ترجمه روزبه محسنی
مثلث اژه ای- حسينيان-
ذوالقدر
تبليغ تئوری براندازی نرم
کشف شبکه های جاسوسی
سرکوب انتظامی و خيابانی- دستگيری خانگی و اداری
رخنه چنان در اعماق مهم ترين نهادهای تصميم گيرنده مشهود است که
می توان به همان هائی شک کرد که جلوجلو می دوند و فرياد می زنند
"جاسوس
را بگير، جاسوس را بگير!"
در ادامه انتشار عکس ها و فيلم های
کوتاهی که اغلب با دوربين تلفن های همراه
گرفته و به شبکه های خبری جهان راه يافته
اند، فيلم زير از همه ديدنی تر است. نه به
آن دليل که گوشه ای از مقابله با بدحجابی
و يا بقول آقايان مفاسد اجتماعی را نشان
ميدهد، بلکه به آن دليل که يکبار ديگر
نشان ميدهد: آن خشونت و بی رحمی که در عمق
جامعه ايران رخنه کرده و انواع قتل ها و
جنايات روزانه خود را نشان ميدهد، از صدر
به زير آمده است. يعنی حکومت، خشونت را به
جامعه تزريق کرده است. اين فيلم را ببينيد
و از خود بپرسيد: غير از اينست؟
گزارش سفر احمدی نژاد به امارات
سانسور شده درايران منتشر شد حاکم امارات 3 جزيره را خواست
احمدی نژاد به واردات پرسود 5ر7 ميليارد دلاری از امارات به ايران
اشاره کرد!
روز سه
شنبه
گروه ديگری از معلمان از اوين
به دادگاه می روند
سخنان جنگی ديگ چيني
بر عرشه ناو امريکائی در خليج فارس
ديگ چينی در آستانه سفر به عربستان
سعودی، بر عرشه ناو USS John C. Stennis
امريکا در خليج فارس- 20 مايلی امارات و
ابوظبی- خطاب به نظاميان امريکائی گفت:
«ايران در جستجوی سلاح های خطرناک است تا
خود را نيروی مسلط در خليج (فارس) نشان
دهد. آنها می خواهند تنگه هرمز را در
اختيار بگيرد. ما اين پيام را از همينجا،
يعنی خليج(فارس) به دوستانمان می دهيم که
اين راه را باز نگه می داريم و اجازه هيچ
تعرضی به دوستان خود در منطقه را نمی
دهيم. هر نوع حمله ای به دوستان ما در
منطقه بدون پاسخ نمی ماند. ما و دوستانمان
ايستاده ايم که ايران به سلاح اتمی دست
نيابد. اين وظيفه مهم ماست. »
از آنجا که حمله به کشورهای متحد امريکا
در خليج فارس تنها در صورت حمله به ايران
مطرح است، اين سخنان چينی در حمايت از
"دوستان" ساعات و يا روزهای پس از حمله به
ايران را در بر می گيرد.
صف بندی های جديد
ميان سرداران سپاه در کابينه، استانداری ها و
شهرداری
ناگفته ها در يک سخنرانی فوری و 10
دقيقه ای
فيروز گوران:
از اتم تا شورش در اقليد فارس
حرف های مردم کجا بايد گفته و منتشر
شود؟ اگر اتحاد ملی حاکم و فراگير بود نيازی به
نامگذاری امسال
به «سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی" نبود.
بخش
کوتاهی از مصاحبه مشروح محمدرضا خاتمی
دبيرکل سابق جبهه مشارکت با خبرگزاری
ايسنا، که در آن پيرامون انتخابات
آينده مجلس و گروهبندی های نوظهور و
بيرون آمده از دل باصطلاح اصولگرايان
سخن گفته است. از جمله درباره نقش
هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری در تحولات
احتمالی آينده. وی در همين مصاحبه،
درباره براندازی های رنگين و نرم و تب
جاسوس بگيری در دولت احمدی نژاد می
گويد: كسانی كه همواره انگ ارتباط با
بيگانگان به مسائل داخلی میزدند
مانند چوپان درغگو میشوند. اين حنايی
است كه رنگ خود را از دست داده و
حربه شناخته شدهای است. ممكن است
بهانهای به دست برخی جريانات درون
دستگاههای قضايی بدهد، اما درون
جامعه ما اين ادعا به هيچوجه
مقبوليتی نخواهد داشت و باعث رعب و
وحشت مردم نيز نمیشود، بلكه برعكس،
مردم بيشتر به برخی بیمنطقی و
بیتدبيریها پی میبرند؛ البته گاهی
نيز اين موضوع برعكس میشود. يعنی
جريانهای وابسته به خارج هدايتگر
میشوند اما مردم ديگر اين موضوع را
نمیپذيرند؛ چرا كه كسانی كه همواره
انگ ارتباط بيگانگان با مسائل داخلی
را میزدند مانند چوپان درغگو
میشوند. متاسفانه آنقدر از اين حربه
استفاده نابهجا كردهاند كه اثر خود
را از دست داده است.
دوشنبه
17 ارديبهشت ماه زينب پيغمبرزاده،
فعال حقوق زنان و خبرنگار صفحه زنان
روزنامه سرمايه، مانند 32 زن ديگری که
در 13 اسفند ماه 1385 دستگير و با
قرار کفالت يا وثيقه آزاد شده بودند،
با در دست داشتن احضاريه کتبی (که روز
15 ارديبهشت ماه 1386 به وی ابلاغ شده
بود( برای تفهيم اتهام به دادگاه
انقلاب مراجعه کرد، اما ظاهرا به خاطر
عدم مراجعه با احضار تلفنی و درخواست
احضاريه کتبی، به رغم داشتن کفالت،
برايش قرار وثيقه 20 ميليون تومانی
صادر شد، ولی به جای تماس با خانواده
اش برای اخذ وثيقه، بلافاصله او را به
زندان اوين منتقل کردند.او اکنون در
بند عمومی زندان اوين بسر می برد. در
هفته اول بازداشت زينب، پدر و وکيل
مدافع وی (نسيم غنوی) بارها به دادگاه
مراجعه کردند اما از پذيرش وثيقه
آزادی اش امتناع شد و حتا تقاضای پدر
زينب برای ملاقات با وی و نيز ارسال
لباس و داروهای قلبی اش به زندان بی
پاسخ ماند. هم اکنون نيز هر بار به
بهانه ای، از آزادی وی جلوگيری می
شود.
زينب پيغمبرزاده، عضو کميسيون زنان
دفتر تحکيم وحدت و يكی از اعضای كمپين
يك ميليون امضا برای تغيير قوانين
تبعيض آميز است که پيش از اين نيز در
پاييز سال 1385 در حال جمعآوری امضا
در مترو، دستگير و به مدت 5 روز در
بازداشتگاه وزرا به سر برده است.
بازداشت زينب پيغمبرزاده پس از صدور
قرار وثيقه، بدون هيچ توضيحی به
خانواده وی در مورد چگونگی صدور قرار
بازداشت از يک سو، و نيز امتناع
دادگاه از پذيرش وثيقه در هفته اول
بازداشت او (با وجود صدور اين قرار از
همان ابتدا)، و از سوی ديگر تهديد
زينب و خانواده اش به خاطر درخواست
احضاريه کتبی، جملگی از نقض قوانين و
ضوابط آيين دادرسی در روند رسيدگی به
پرونده زينب حکايت می کند.
از اين رو ما امضاء کنندگان ضمن ابراز
نگرانی شديد خود از وضعيت سلامتی زينب
پيغمبرزاده خواستار آزادی فوری وی
هستيم.
(امضای اين نامه که تاکنون به 550
رسيده، همچنان از داخل و خارج کشور
ادامه دارد.)
معاونت
محترم سينمايی وزارت فرهنگ و ارشاد و
اسلامی
دعوت به قضاوت عمومی برای حل يك مشكل
حرفهيی، آخرين راه باقی مانده برای
يك هنرمند است. راهی كه من انتخاب
كردهام تا شايد مشكل نخستين فيلمم كه
سه سال از ساختش میگذرد و هنوز به
نمايش عمومی در نيامده است را حل كنم.
«يك شب» طبق اسناد موجود در نزد من و
در اداره كل نظارت و ارزشيابی با پشت
سر گذاشتن مراحل قانونی ساخته شده و
هيچ ابهامی درباره ساخت آن وجود
ندارد. فيلم در جشنواره فجر و چند
جشنواره مهم جهانی به نمايش در آمده
است، در چنين شرايط روشن و شفافی
اداره كل نظارت و ارزشيابی از ارائه
پروانه نمايش به اين فيلم سرباز
میزند، فيلمی كه نهقرار است ركورد
فروش را جابهجا كند و نه در محاسبات
رايج اين روزهای سينما كسی را آزرده
خاطر میكند. نمايشعمومی اين فيلم
انعكاس انديشهای است كه سهسال پيش
شكل گرفته و اگر از آن زمان تاكنون
مصالح جامعه درباره اين فيلم آنقدر
تغيير كرده كه نمايش عمومی « يك شب»
امكانپذير نيست، اعلام آن هم چندان
در اين شرايط متغير كار سختی نخواهد
بود.
برای من ساخت فيلم توقيف شده موهبت
بزرگی نيست، گمان نمیكنم كه اعلام
رسمی كنار گذاشتن هميشگی اين فيلم نيز
شكست يا بیكفايتی برای مديران شما
محسوب شود! اگر چه « يك شب» نه اولين
و نهآخرين فيلم اين پرونده قطور
خواهد بود.
«يك شب» بالاخره روزی اكران خواهد شد
و اين مثل روز برايم روشن است. دراين
ميان فقط بر ابهام رابطه هنرمند و
مردم افزوده میشود. چيزی كه انگار
بايد مسؤوليت اول شما، رفع آن باشد.
اين نامه فقط برای قضاوت مردم و حافظه
تاريخ نوشته شده، نه چيزی بيشتر نه
چيزی كمتر.
ارديبهشت 1386